บทที่ 38

ฉันกอดลิออร์ไว้แนบอก ร่างเล็กๆ ของเขายังสั่นสะท้านจากสิ่งที่เข้าครอบงำเมื่อครู่ก่อน แสงเรืองรองน่าขนลุกบนใบหน้าของเขาหายไปแล้ว ตอนนี้ในดวงตาสีน้ำตาลของเขามีเพียงความงุนงงสับสนที่มองมายังเราสองคน

"เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นครับ"

“ชู่ว์” ฉันเอ่ยขึ้นพลางปัดผมสีเข้มดกหนาออกจากหน้าผากของเขา

เอลาร่าเคลื่อนไหว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ